Wie of wat heeft jou destijds doen besluiten om aan de UvA te gaan studeren?  

‘Ik ben geboren en getogen in Amsterdam, dus aan de UvA gaan studeren was voor mij een no-brainer. Ook omdat mijn ouders en zus er ook gestudeerd hebben. Ik begon met de propedeuse Gedrag en Samenleving en koos uiteindelijk voor stads- en cultuursociologie, maar dat het de UvA werd, dat stond al vast. Omdat de universiteit hier echt zo verweven is met de stad.’  

En hoe ben je in New York terecht gekomen?  

‘Dat begon eigenlijk bij mijn zus! Na haar studie aan de UvA is ze naar New York verhuisd om te promoveren in de neurolinguïstiek. En ik kwam vaak bij haar op bezoek, ik was er eigenlijk iedere zomer. New York is natuurlijk voor heel veel mensen interessant, maar als stadssocioloog is het al helemaal om je vingers bij af te likken. Uiteindelijk ben ik op het Nederlandse consulaat-generaal gaan werken, en nu dus bij de Permanente vertegenwoordiging bij de VN. Toen het Koninkrijk der Nederlanden in 2018 toetrad tot de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties – in 2018 – kreeg ik de kans om het team te versterken.’ 

Wat drijft je in je werk? 

‘De VN staat voor waarden die voor het Koninkrijk der Nederlanden ook heel belangrijk zijn, zoals democratie, mensenrechtenen klimaat. Binnen de VN maken we hier afspraken over en kunnen we ook landen erop aanspreken als zij zich niet aan die afspraken houden. Zo werken we samen aan een veilige wereld waarin regels worden nageleefd en waar niet het recht van de sterkste geldt. Ik vind het heel en belangrijk om enerzijds vanuit woordvoering helder te maken wat er bij de VN gebeurt en waarom dat voor ons belangrijk is. Tegelijkertijd vind ik het vanuit mijn rol als election officer mooi en eervol om eraan bij te dragen dat het Koninkrijk der Nederlanden kan blijven meepraten bij deze belangrijke processen.’ 

Hoe blijf je als alumnus in het buitenland verbonden met Nederland en met de UvA? 

‘Het zou kunnen dat ik veel minder afgesneden ben van Nederland dan andere Nederlanders hier in New York. Ik heb veel overleg met mijn collega’s in Den Haag, ik volg natuurlijk het Nederlandse nieuws, ik werk met Nederlandse collega's... Je moet je het zo voorstellen: ik ga 's ochtends even koffiedrinken met mijn zus, spring dan op het fiets en luister naar het Nederlandse nieuws of bel met mijn moeder. Met mijn collega’s van andere landen spreek ik natuurlijk andere talen en we werken voornamelijk in het Engels maar op kantoor wordt er veel Nederlands gesproken met elkaar. Ik ben voel me erg betrokken bij wat er in Nederland gebeurt en voel me zeer verbonden met waar ik vandaan kom.’ 

‘En ook met de UvA voel ik me nog steeds heel verbonden. Ik ben voorzitter van de alumni-chapter hier in New York. Het is wat mij betreft heel mooi om onderdeel te zijn van een groep mensen met dezelfde herinnering. Het is onderdeel van wie je bent, en dat ben ik door de Amerikaanse context veel meer gaan waarderen.’ Net zoals dat ik meer van drop ben gaan houden maar ook omdat het hier heel normaal is om lid te zijn van allerlei alumni verenigingen en truien en petjes te dragen met het logo van je alma mater erop.  

Wat is je mooiste herinnering aan de UvA?  

‘Ik heb een hele romantische herinnering aan de UvA, dat ik op mijn Gazelle-omafiets langs de grachten naar college rijd. Langs een voetbalveldje op het Amstelveld waar ik de avond daarvoor nog had gevoetbald. Of langs het Leidseplein, waar ik de avond daarvoor nog in de Kring met mijn vader had staan dansen. ’Dat studeren zo’n vereenzelviging met de stad Amsterdam kan zijn is prachtig. Ik ben ook in Brussel, Helsinki en Manchester geweest en was daar op ‘campus’. Dat gaf me een Beverly Hils 90210-feeling maar was lang niet zo betoverend als de UvA.  Ik ben blij en dankbaar dat ik dat zo heb mee kunnen maken in Amsterdam.'