Bij de UvA en in het bijzonder op onze afdeling worden studenten echt als volwassen gezien (wat we natuurlijk ook zijn). Daar komt soms best wat eigen verantwoordelijkheid bij kijken, maar zelf vond ik dat erg prettig. Dat komt ook terug in de keuzevrijheid: als ik hulp of advies nodig had, was dat er, maar verder kon ik mijn eigen pad zoeken. Ik heb me de afgelopen jaren echt kunnen ontwikkelen zoals ik dat wilde.
Ik heb het gevoel dat de lat vaak behoorlijk hoog ligt: prima, houden zo! Geen gedoe eromheen, gewoon focus op de inhoud. Grappig genoeg merkte ik dat vooral bij tentamens. Die bestonden altijd uit essayvragen, waardoor je zelfs tijdens een tentamen nieuwe inzichten kon opdoen.
Bij de scriptie lag het niveau ook hoog, en ik ben mijn begeleider Inge zeer dankbaar dat voor dat ze mij heeft aangespoord om in de zomer nog even door te gaan, zodat ik er het beste uit kon halen.
Praktijkonderwijs is altijd al een sterke troef geweest van Sociale Geografie en Planologie. Het is leuk om ook dit jaar weer te horen hoe enthousiast de nieuwe lichting tweedejaarsstudenten is over de buitenlandexcursie.
Bij praktijkonderwijs hoort voor mij ook gewoon lekker met medestudenten bij elkaar zitten en samen gedachten uitwisselen over de studie. Die korte gesprekken tijdens colleges, in de pauzes en na afloop op weg naar de metro zijn van onschatbare waarde.
Zowel sociaal als academisch heb ik ervaren hoe belangrijk het is om de lokale taal te spreken. Aan internationale studenten wil ik graag meegeven: zorg dat je de taal op zijn minst begrijpt, dan snap je wat er om je heen gebeurt (zelfs als de ander al prima Engels spreekt). Ik hoop dat het lukt om de tweetaligheid van de studie in de praktijk te behouden.
Als je kiest voor Sociale Geografie en Planologie, hoop ik dat je net zo'n mooie studententijd tegemoet gaat als ik heb gehad!