Doordat de opleiding interdisciplinair is, leer je niet alleen vanuit één vakgebied naar vraagstukken te kijken en je daarin vast te bijten, maar heb je een helikopterkijk op de wereld. Je leert abstract denken en niet bang te zijn om het grote plaatje te bekijken. Een ander soort kennis dan wanneer je vanuit één vakgebied kijkt, waardoor je op een andere manier meer weet.

Tijdens de bachelor doe je ook al veel projecten samen met je studiegenoten die net een andere achtergrond en andere interesses hebben, waardoor je goed leert samenwerken – iets waar je later nog veel aan hebt. Bèta-gamma heeft ervoor gezorgd dat ik een groot netwerk heb gekregen. Al mijn oud-studiegenoten werken nu op zoveel verschillende interessante plekken, ik kom ze nog regelmatig tegen wanneer ik aan het werk ben!

Na het brede eerste jaar van de studie durfde ik de stap te zetten om als specialisatierichting Chemie te kiezen. Daarna heb ik de master Analytische Scheikunde gedaan, waarbij je maatschappelijke problemen leert oplossen met analyses. Dit past heel goed bij Bèta-gamma interesses.

Nu doe ik voor mijn PhD onderzoek naar de gevolgen van licht op kunst, water en voedsel. Licht heeft invloed op moleculen, bijvoorbeeld op zonnebrandcrème, of een poster die vlak bij een raam hangt, waardoor er zonlicht op komt. Op kunst kan je ook het effect zien van licht dat erop valt: de stoffen die erin zitten (kleurstoffen en bindmiddelen voor verf bijvoorbeeld) veranderen door licht, waardoor degradatie optreedt. We bouwen een analytisch systeem: als ik een bepaalde stof A op een kunstwerk vind, dan tref ik bepaalde andere stoffen aan. Zo kan je zien dat een kunstwerk van Van Gogh bijvoorbeeld eigenlijk een andere kleur had toen hij het schilderde, dan hoe het nu in het museum hangt.

Water wordt gedesinfecteerd met UV-straling en peroxide om bacteriën te doden en stoffen kapot te maken met licht. Maar soms wordt iets gemaakt dat niet per se beter voor je is, maar juist slechter. Hoe kunnen we water goed desinfecteren, zonder dat we toxische stoffen maken die in ons drinkwater terecht komen?

Als het gaat om de verpakking van voedsel willen we, als maatschappij die zich steeds meer met duurzaamheid bezighoudt, graag van plastic af. Maar als je in de supermarkt staat, wil je wel een doorzichtige verpakking zodat te zien is wat er precies in zit. Hoe kunnen we de ‘shelf life’ van bepaalde producten vergroten, zodat ze langer houdbaar blijven? Als je plastic 1 procent dunner kan maken en toch hetzelfde effect blijft bereiken, kan miljoenen bespaard worden aan verpakkingsmaterialen.

Samen met twee collega’s ben ik het Instagram-account @sistersinscience_nl gestart, omdat we het jammer vinden dat veel meiden niet voor een bèta-opleiding (durven te) kiezen. Zelf dacht ik ook dat bij Scheikunde alleen maar nerds zouden zitten, slimme jongens zonder sociale skills, en dat het daardoor moeilijk zou zijn vrienden te maken. Met SistersinScience willen we die stereotypen doorbreken en laten zien dat wetenschappers niet per se oud, wit of man zijn!