Er komt een kou van de ramen die door merg en been te voelen is. Het sneeuwt buiten. Langzamerhand bedekt een witte donsdeken zijn prachtige land. Zijn koninkrijk. Zijn eigendom. Hij zal dit land moeten beschermen. Het is zijn taak om de Russische eer hoog te houden. Niemand, maar dan ook niemand, is hem, Vladimir Poetin, de baas. Met die gedachte snelt Poetin naar zijn bureau. Hij pakt zijn telefoon en tikt het nummer van de hoofdofficier in. Uit zijn mond komen driftig de woorden: ‘Bombardeer heel het land maar!’ Vanaf dat moment gaat er ontzettend veel in werking.

Met slechts één druk op de knop heeft Poetin zojuist het teken gegeven om Russische autonome bommenwerpers af te sturen op de Oekraïense grensdorpen. Deze bommenwerpers zullen al het levende binnen het aangegeven gebied bombarderen. Er zullen binnen enkele uren duizenden onschuldige slachtoffers vallen. Neem het trotse jongetje wat net heeft leren lezen onderweg naar huis; de vermoeide hoogzwangere moeder met een peuter op haar arm; of de trouwe viervoeter die door het dorp heen sjokt. De bommenwerpers zullen niets en niemand gespaard laten. En met deze bombardering als startsein, zullen dit ook zeker niet de laatste slachtoffers zijn.

Dit scenario zal een gevolg kunnen zijn van het gebruik van autonome wapensystemen, ofwel de killer robots. Op dit moment zijn er 30 landen die zich hebben uitgesproken tegen killer robots. Er zijn echter 196 erkende landen op deze aardbodem. Wat is de reden voor de 166 zich niet tegen deze killer robots hebben uitgesproken? Killer robots vervangen soldaten in het veld. Dit zal voor veel minder slachtoffers zorgen. Hierdoor zal het volk minder dierbaren verliezen en dus minder snel in opstand komen bij een aanval. Ook is het inzetten van robots efficiënter, sneller en goedkoper. Er zullen geen soldaten opgeroepen moeten worden vanuit verschillende uithoeken van het land en de robots zullen ook niet om een salaris vragen.

Je zou bijna denken: ‘Killer robots, waarom niet?’ Echter blijkt het niet minder waar dat elk voordeel zijn nadeel heeft.

Allereerst zullen killer robots voor veel meer slachtoffers zorgen. De oorzaak hiervan is dat killer robots geen onderscheidt maken tussen de levende wezens die worden gebombardeerd, aangezien zij slechts op sensoren en voorgeprogrammeerde algoritmes werken.

Daarnaast zullen de robots geen salaris eisen, maar de bestuurders wel. Ook het materiaal en repareren van robots is duur. Bovendien heeft de efficiëntie van het gebruiken van killer robots een keerzijde. Overstappen naar geweld zal veel makkelijker zijn voor politici. Het wordt, voor landen, zo ontzettend eenvoudig om een oorlog te beginnen dat dit sneller en vaker zal gebeuren. En is nog meer oorlog echt wat we willen?

Aan de andere kant laat je robots anderen om het leven brengen. Hiermee geef je de killer robots de macht in handen. Robots bezitten geen inlevingsvermogen en hebben niet door welke schade ze aanrichten. Over een greintje empathie valt niet te spreken. Door autonome wapensystemen in te zetten, geven wij deze ijzeren gedrochten de macht over onze levens en dat van onze dierbaren. Wanneer een robot een fout maakt, door bijvoorbeeld een verkeerd gebied te bombarderen of de verkeerde partij aan te vallen, zal het lastig zijn om een hoofdverantwoordelijke aan te wijzen. De commandant zal stellen dat hij geen volledige controle over de robot had. De fabrikant zal het standpunt innemen dat hij de robot slechts gebouwd heeft en niet verantwoordelijk is voor hoe de klanten het product gebruiken. Dus wie is er dan wel de hoofdverantwoordelijke in dit soort situaties?

Er zijn dus ontzettend veel nadelen aan de schijnbare voordelen die killer robots met zich mee kunnen brengen. Op het eerste gezicht lijken killer robots efficiënt, snel en goedkoop. Echter blijkt dat het helemaal niet zo goedkoop is en voor veel meer oorlogen en slachtoffers zou zorgen dan dat er nu al zijn.

Daarnaast is het uiteindelijk de vraag of wij de macht over leven en dood uit handen willen geven aan ijzeren machines zonder inlevingsvermogen of verantwoordelijkheidsgevoel.

Laten wij al deze negatieve gevolgen voorkomen. Laten we van 30 gewoon 196 maken en onszelf deze verschrikking niet aandoen.

- geschreven door Casper, Hannah, Luna & Isa