Volgens Arendt zorgt vriendschap voor een open en vertrouwde sfeer en voor spontane gesprekken zonder hiërarchie. Wat vrienden gemeen hebben, is de wereld tussen hen in. Die wereld doet er voor hen toe. Dat noemt Arendt amor mundi, of de liefde voor de wereld. De dingen en gebeurtenissen worden pas menselijk wanneer we ze kunnen delen met vrienden. En zo verrijkt onze omgang met vrienden ook de praktijk van het democratische proces. Maar hoe verhouden vriendschap en democratisch burgerschap zich precies tot elkaar? Kunnen we ook nu nog van Arendt’s opvattingen over vriendschap leren? We gaan erover in gesprek met kenners en liefhebbers.

‘Voor mij zijn menselijke betrekkingen veel belangrijker dan publieke stellingnames. Weet dat een mens meer waard is dan zijn opinies. Eenvoudigweg omdat mensen de facto veel meer zijn dan wat ze denken of doen.’
– Hannah Arendt