Ze onderzocht of mensen meer doneren als ze weten wie de ontvanger is. Ook vroeg ze zich af of schuldgevoel meetelt bij de keuze om wel of niet te doneren. 'We ontdekten dat als duidelijk is waar een donatie terecht komt en hoe het geld wordt besteed,  de meeste mensen graag willen doneren. Dat geldt voor maar liefst 90 procent van de deelnemers aan het onderzoek.'

De publicatie Giving (in) to help an identified person is een vervolg op haar eerste onderzoeksproject Ignorance by Choice: A Meta-analytic Review of the Underlying Motives of Wilful Ignorance and Its Consequences. 'Mensen geven soms omdat ze zich verplicht voelen, of omdat ze denken dat dat van hen wordt verwacht', zegt Vu. 'Mijn collega’s en ik wilden onderzoeken of mensen meer geven als ze weten aan wie ze geven. In ons onderzoek kozen we voor kinderen als goed doel. We wilden weten of mensen geld geven, omdat ze zich het lot van de kinderen aantrekken, of dat ze dat doen uit schuldgevoel.'

Geefgedrag en besluitvorming

Vu wil begrijpen wat er in iemands brein gebeurt als er om een donatie wordt gevraagd. Waarom geven sommige mensen graag aan kinderen in nood, terwijl anderen dat niet doen? 'Dat deden we door heel duidelijk te omschrijven bij welke kinderen de donatie terecht zou komen. Dat noemen we het 'identificeerbaar slachtoffer effect'.' Dat effect gaat ervan uit dat mensen meer en vaker geven als ze een duidelijk beeld hebben van de  ontvanger. Bijvoorbeeld hun naam, leeftijd, geslacht en nationaliteit. Of als ze een foto zien. Verrassend genoeg blijkt uit het onderzoek dat mensen niet meer doneren aan kinderen waarover ze meer informatie hebben gekregen.

Maar nog belangrijker is dat mensen niet altijd doneren uit bezorgdheid om de kinderen in nood, maar zich soms verplicht voelen om dat te doen. 'We zagen gevallen van terughoudend geefgedrag. Dat bleek uit de keuze die we ze gaven: wel of geen informatie krijgen over het kind waar ze voor konden doneren. Meer dan de helft van de deelnemers koos ervoor om niets te weten van de ontvanger. Van de mensen die dat wel wisten, besloot maar liefst 90 procent een donatie te doen.'

De promovendus is van plan om ander wetenschappelijk onderzoek uit te voeren om erachter te komen of het effect van identificeerbaarheid verandert als mensen iets moeten opgeven om aan andere mensen te geven. 'We hebben verschillende ideeën waarom we het effect van identificeerbaarheid niet hebben gezien. Het zou kunnen dat de kosten voor deelnemers om te doneren vrij laag waren. Onze deelnemers hoefden maar 10 pence af te staan om de donatie aan de kinderen met 40 pence te verhogen. Wat we met zekerheid kunnen zeggen is dat het bieden van een transparante donatieomgeving de bijdragen aanzienlijk verhoogt.'

Doneren op basis van informatie

Geven aan goede doelen wordt vaak gezien als een goede daad waar je niets terug voor verwacht. Vriendelijke daden kunnen voortkomen uit oprechte bezorgdheid, maar ook uit maatschappelijke normen, zoals Vu opmerkt. Hoe kunnen organisaties het voor mensen makkelijker maken om aan goede doelen te doneren? 'In ons onderzoek ontdekten we dat mensen meer bijdragen in een omgeving met duidelijke informatie. Ander onderzoek toont aan dat je er ook voor kunt kiezen om de altruïstische keuze opvallender en makkelijker te maken. Bijvoorbeeld door op een websiteformulier de altruïstische keuze standaard aan te vinken. Mensen hebben dan ook de keuze om niet te doneren.'

Een helpende hand bieden

Je kunt positief gedrag bevorderen als je weet hoe mensen een beslissing nemen. Dit  vormt een belangrijk aspect van Vu’s PhD-programma. 'In mijn laatste onderzoeken heb ik me gericht op besluitvormingsscenario's waarbij mensen een belangenconflict hebben. Transparantie kan sommige mensen overhalen om het juiste te doen. Soms is informatie het enige dat je nodig hebt.'