Een van de belangrijkste werkterreinen van Stefania Milan betreft de betrokkenheid van gewone mensen bij data en data-infrastructuur (‘data-activisme’). Zo deed ze onlangs onderzoek naar de personalisatie-algoritmen van socialemediaplatforms om bloot te leggen hoe bedrijven als Facebook hun content op specifieke gebruikersprofielen toespitsen. Milan publiceerde veelvuldig over data-activisme en de ‘dataficering’ van de samenleving.

‘Ik ben nieuwsgierig naar de wisselwerking tussen technologie en samenleving en geïnteresseerd in de mogelijkheden van zelforganisatie, emancipatie en autonomie die de digitale infrastructuur biedt. Als sociaal wetenschapper van huis uit hecht ik veel waarde aan interdisciplinair onderzoek, en voel ik mij thuis op het snijvlak van verschillende vakgebieden, waaronder politieke sociologie, wetenschaps- en technologiestudies en critical data studies.’

Binnen de nieuwe leerstoel zal Milan zich meer richten op de opkomst van een nieuwe vorm van bestuur, namelijk: bestuur door data-infrastructuur, waarbij regelgevende data-infrastructuren leidend zijn. Data-infrastructuur - denk bijvoorbeeld aan infraroodcamera’s, onderwijsplatforms en vaccinatiebewijzen – genereert data die gericht zijn op het toezicht houden op het beleid en het vergemakkelijken van besluitvorming en neemt taken over die vroeger bij overheidsinstanties lagen. Nu de coronapandemie de publieke bezorgdheid omtrent privacyrisico’s overstemd heeft, sluipt de data-infrastructuur voor regulerende gegevens steeds verder de publieke en private ruimte binnen – met alle maatschappelijke gevolgen van dien.

‘Ik ben ook geïnteresseerd in de uitdagingen van dataficatie en surveillance zoals die zich aan de zelfkant van de samenleving ontvouwen, dit resulteerde in de lancering van het Big Data from the South Research Initiative, wat inmiddels een netwerk is van meer dan 400 onderzoekers en praktijkmensen die dataficatie vanuit een zuidelijk standpunt aan de tand voelen.’

Met de coronacrisis richtte Milan haar aandacht op het beginnende techno-solutionism en het ontstaan van een nieuwe vorm van armoede: data-armoede. Ze was mederedacteur van de blog COVID-19 from the Margins, die resulteerde in de open-access, meertalige bundel COVID-19 from the Margins: Pandemic Invisibilities, Policies and Resistance in the Datafied Society (Institute of Network Cultures, 2021).

Loopbaan

Stefania Milan promoveerde in 2009 aan het European University Institute op het gebied van sociale en politieke wetenschappen. Sindsdien is Milan verbonden geweest aan verschillende universiteiten, waaronder de Universität Luzern, de Central European University en de University of Toronto. Van 2012 tot 2014 was zij werkzaam als universitair docent op gebied van data-journalistiek aan de Tilburg University en tussen 2017 en 2018 als associate professor aan de University of Oslo. Sinds 2015 is ze werkzaam bij de UvA waar ze de positie van universitair hoofddocent van Nieuwe media en digitale cultuur vervulde. Daarnaast is zij Faculty Associate bij het Berkman Klein Center for Internet & Society aan Harvard University.

Milan is projectleider van Citizenship and Standard-Setting in Digital Networks, ook bekend als IN-SIGHT. Ze is een van de hoofdonderzoekers van het e-LADDA project, en een van de leidinggevenden aan de Digital Europe Hub van het Amsterdam Center for European Studies (2021-2023), en is daarnaast directeur van het DATACTIVE Ideas Lab. Verder maakt ze deel uit van het team dat een beurs ontving van Team Science for a Fair Digital Society met het project Co-designing for a fair digital asylum procedure. Tot op voor kort was ze hoofdonderzoeker van het DATACTIVE-project, en het daarvan afgeleide Algorithms Exposed-project.