Echte raakvlakken

Scheikunde was voor mij de perfecte combinatie tussen wiskunde, natuurkunde en biologie, je krijgt van alles wat mee. Daarbij houd ik van problemen oplossen, samen dingen uitvogelen, waarbij je al je kennis moet gebruiken. Op de UvA kwam ik meteen in een leuke groep studenten terecht – scheikunde is, zeker voor een bètavak, een zeer gemengde studie. Mijn bachelorscriptie ging over het visualiseren van contactoppervlak. Als twee gladde oppervlakten elkaar raken, dan denken we vaak dat ze overal contact hebben. Dat is niet zo, wat wij met een nieuwe techniek probeerden te laten zien. Daarvoor gebruikten we moleculen die licht geven als er druk op komt – dan kun je, op het allerkleinste niveau, zien waar de echte raakvlakken liggen. Daarna wist ik ook dat ik voor mijn master de moleculair science-track wilde doen.

Projecten financieren

Het afstudeeronderzoek voor mijn master ging over homogene katalyse: kunnen we met een katalysator op basis van ijzer hetzelfde doen als wat we nu doen met kobalt, een schaarse grondstof? Omdat ijzer snel reageert met water en zuurstof, was zoiets lastig te maken, maar uit onze berekeningen bleek dat het mogelijk moet zijn. De basis daarvoor hebben we gelegd, hopelijk kunnen anderen ermee verder. Na mijn studie heb ik werkcolleges en practica bij verschillende vakken begeleid – dat deed ik ook al tijdens mijn studie – en ik heb even gewerkt bij het callcenter voor de coronavaccinaties, maar uiteindelijk ben ik terechtgekomen bij PNO Chemistry. Als consultant help ik nu allerlei chemische bedrijven met het opstellen van subsidieaanvragen om nieuwe projecten te financieren. Ik heb het hier erg naar mijn zin, ook omdat het een mooie combinatie is: ik heb veel profijt van mijn scheikundige kennis en leer veel over geldstromen binnen de chemische sector.

Biogebaseerde moleculen

In tegenstelling tot wat veel mensen denken, heeft die sector het best lastig op het moment. Er wordt weinig geïnvesteerd in Nederland, ook door de hoge energieprijzen, wat betekent dat de vraag naar subsidies groot is. Het leuke van mijn plek is dat ik een mooi overzicht heb van wat er allemaal gebeurt in de markt: ik zie veel plannen en projecten in een vroegtijdig stadium langskomen. Dan help ik om goed op papier te krijgen wat het idee is, wat ervoor nodig is om het te kunnen uitvoeren en hoeveel geld dat gaat kosten. De samenwerking die daarvoor nodig is, heb ik tijdens mijn studie al geleerd in het lab: samen problemen oplossen gaat nu eenmaal veel sneller. Ik heb het hier goed naar mijn zin, maar ik kan me voorstellen dat ik hierna iets ga doen in de duurzame, groene chemie. Er zijn nog veel mogelijkheden om nuttige stoffen te maken uit biogebaseerde moleculen in plaats van fossiele grondstoffen. Daarvoor is mijn scheikundige opleiding natuurlijk ideaal.