Een onwerkelijke olympische race 
‘De olympische race was natuurlijk heel bijzonder. Want je weet dat je tegen de beste roeiers van de wereld roeit. En je weet dat de hele wereld meekijkt. Maar de wedstrijd zelf was eigenlijk een heel normale wedstrijd. Daar train je ook op: focussen op de taak en het plan uitvoeren.'

'Na de finish keek ik wel direct naar het scorebord, maar daar was eerst nog niks te zien. Toen ik zag dat we gewonnen hadden, wist ik dat ik blij moest zijn. Maar toch voelde ik het nog niet helemaal. Dat komt doordat we van tevoren leren om zo’n wedstrijd te relativeren. We proberen het bijzondere aspect ervan uit te schakelen, dat helpt tegen de zenuwen.’

Hermijntje had achteraf dan ook wel wat tijd nodig om te beseffen hoe bijzonder haar prestatie was en hoeveel impact ze maakte met haar olympische gouden medaille. Dat het hele land vervuld was van trots op ‘onze’ Hermijntje Drenth.   

Advies voor andere jonge sporters 

‘Wat ik andere studenten zou aanraden die topsport doen naast hun studie? Houd vooral je doelen klein en overzichtelijk. Omvangrijke doelen hebben minder kans van slagen en dat is slecht voor je motivatie.'

'En bedenk ook dat het veel rust geeft als je je studie afrondt. Topsport is een onzeker bestaan. Dan is het fijn als je een vangnet hebt. Mij geeft het veel rust dat ik naast medailles ook diploma's heb. Mijn coach zei altijd: “Je bent eerst Hermijntje, dan student en dan roeier." Aan zo’n gedachte kun je je vasthouden en je kunt erop terugvallen als dat nodig is. Het heeft mij vaak geholpen.’