Community Archaeology

Gemeenschappen in dorpen en het buitengebied hebben te maken met verstedelijking, migratie en technologische innovatie waardoor het sociale weefsel onder druk staat. De structuren waarlangs sociale netwerken zich vormen veranderen en zijn nu minder nauw verbonden met de woonplaats dan voorheen. Tegelijkertijd leidt ontwikkelingsdruk ertoe dat het lokale erfgoed dikwijls over het hoofd wordt gezien en dat er onvoldoende middelen zijn voor onderzoek en erfgoedbescherming. Community Archaeology heeft een unieke en onderscheidende kwaliteit in de co-creatie van lokale geschiedenissen en het kweken van sociale binding.

Projectpartners uit Engeland, Tsjechië, Polen en Nederland gaan samen met bewoners op zoek naar de geschiedenis van enkele dorpen aan de hand van kleinschalige archeologische opgravingen. Hierbij worden op verschillende locaties in en om het dorp kleine proefputjes gegraven. Met het vondstmateriaal dat hieruit wordt verzameld kan een eerste overzicht gevormd worden van de plaats en de omvang van de bewoning op verschillende momenten in de tijd. De eenvoud van deze methodiek maakt het mogelijk dat jong en oud kan meedoen. De uitkomsten dragen bij aan actueel onderzoek naar de oorsprong en ontwikkeling van historische dorpen.

Door gemeenschapsarcheologie te ondernemen in Europees verband zetten we niet alleen in op het versterken van de relatie met de eigen woonplaats (binding) en de eigen gemeenschap (bonding), maar stimuleren we ook de uitwisseling van ervaringen met mensen uit andere dorpen en streken (bridging). Dit internationaal perspectief brengt het eigenen van de lokale verhalen naar voren én het gemeenschappelijke.

Wanneer deze aanpak succesvol blijkt in het creëren van maatschappelijke en historische waarde, worden aan de hand van de ervaringen uit deze verschillende gemeenschappen handreikingen opgesteld voor beleidsmakers en erfgoedgemeenschappen om community archaeology succesvol toe te kunnen passen in de eigen gemeenschap.

Meer informatie

Het project wordt geleid door dr. Heleen van Londen, met de hulp van Johan Verspay.