2 juli 2024
Het conserveren van moderne, software-gebaseerde kunst zit vol met uitdagingen. Denk maar eens hoe het is wanneer een digitaal kunstwerk weer na jaren opnieuw geëxposeerd wordt en de software of de computer niet langer bruikbaar is, of de handleiding er niet meer is.
‘Met mijn onderzoek heb ik een theoretisch raamwerk gemaakt waarbij ik kijk naar problemen voor het langetermijnbehoud van digitale, software-gebaseerde kunst,’ vertelt Röck. ‘Ik vond dat de digitale materialiteit van een kunstwerk een belangrijke factor is voor de keuze van de preservatiestrategie. Software karakteriseert het kunstwerk zoals klei dat doet voor een beeldhouwwerk: door zijn beperkingen en eigenaardigheden beïnvloedt software het gedrag van het kunstwerk.’
In haar proefschrift stelt Röck dat het proces bij de aanschaf van een software-gebaseerd kunstwerk cruciaal is voor zijn langetermijnbehoud: het kunstwerk werkt nog en de kunstenaar weet nog hoe het is gemaakt. Wanneer je als museum of organisatie op dat moment niet ook de hardware en de werkdokumentatie aanschaft, loop je een groot risico omdat het zou kunnen dat dit niet meer verkrijgbaar is in de toekomst.
Röck: ‘Daarnaast zou het goed zijn om de source code van het kunstwerk aan te schaffen. Dan heb je als museum of andere organisatie namelijk de mogelijkheid om de software naar een ander soort hardware over te zetten. Dit verschaft een bepaalde flexibiliteit.’
Een digitale preservatie-infrastructuur is een voorwaarde. ‘Bij schilderijen of bij beeldhouwkunst is dit vanzelfsprekend. Maar musea hebben dit nog niet voor software-gebaseerde kunst. Hoewel delen van de infrastructuur zoals een digitaal archief (het equivalent van een museumdepot) kunnen worden uitbesteed, vereist dit ook basiskennis van digitale preservatie-processen.’
Claudia Röck, 2024, 'Sustaining Software-Based Art: Conservation Strategies and Institutional Requirements'. Promotor: Prof. J.J. Noordegraaf, copromotor: dr. K. Rechert.
Dinsdag 2 Juli, 13.00-14.30, Agnietenkapel in Amsterdam