Hoe eerder relevante, forensisch-biologische informatie beschikbaar is, des te sneller en effectiever strafrechtelijk onderzoek kan plaatsvinden. Daarom is er veel behoefte aan eenvoudige technieken die zowel in het lab als op de plaats delict zo snel mogelijk informatie over relevant celmateriaal kunnen leveren. Daarnaast kan onderzoek naar de overdracht en het achterblijven van sporen leiden tot betere interpretatie van aangetroffen sporen - hoe en wanneer zijn sporen ontstaan?.

Als hoogleraar aan de UvA gaat Sijen binnen het Swammerdam Insitute for Life Sciences (SILS) onderzoek doen op het terrein van humane forensische biologische sporen. Het gaat hierbij onder meer om DNA-onderzoeksmethoden voor het zoeken, selecteren, veiligstellen en identificeren van biologische (meng)sporen. De ontwikkeling van methoden voor de ondubbelzinnige identificatie van delict-gerelateerd celmateriaal, waarbij epigenetische profilering een belangrijke rol kan spelen, is een van de speerpunten. Het uiteindelijke doel is de resultaten van onderzoek toe te kunnen passen in het zaakonderzoek in de forensische praktijk.

Intensieve samenwerking

Steeds vaker wordt bij de bewijsvoering in strafzaken beroep gedaan op objectief wetenschappelijk onderzoek en krijgt het een steeds belangrijker rol bij de opsporing. Dit vraagt om hoogopgeleide forensische experts en een verbinding tussen wetenschappelijk onderzoek, onderwijs en het forensisch zaakonderzoek. Al ruim tien jaar werken de UvA en het NFI nauw samen in onderwijs en onderzoek, onder andere binnen het Co van Ledden Hulzebosch Centrum (CLHC). Het bijzonder hoogleraarschap van Sijen betekent een verdere intensivering van die samenwerking. Naast haar onderzoek zal Sijen onderwijs geven aan masterstudenten Forensic Science en het vak Advancing Forensic Biology coördineren, om zo onderwijs, onderzoek en de forenische praktijk nog meer met elkaar te verbinden.

Over Titia Sijen

Sijen is sinds 2007 teamleider en senior wetenschappelijk onderzoeker bij het NFI in Den Haag. Voor die tijd was zij onder meer postdoctoraal onderzoeker aan het Nederlands Instituut voor Ontwikkelingsbiologie, en aan de afdeling Genetica van het VUmc. Onder leiding van Sijen zijn verschillende onderzoeksmethoden ontwikkeld, gevalideerd en geïmplementeerd voor opsporing.